“Os zapatos vermellos trata sobre a danza. A súa heroína, Vicky (Moira Shearer) é, ao comezo do filme, unha aspirante a bailarina consumida polo desexo de bailar. Únese á Compañía de Ballet de Boris Lermontov (Anton Wallbrook) onde a súa carreira despega coa súa representación do ballet “Os zapatos vermellos”. Cando casa con Julian achegándonos… Read More Os zapatos vermellos
“Para quen o escoitase algunha vez, o nome de Dorothy Arzner loce na escuridade como o neon; ningunha outra luz o toca. Ela é un emblema tanto da invisibilidade como da presenza: o seu nome é invocado tanto cando alguén quere falar da falta de directoras na Idade de Ouro de Hollywood como cando alguén… Read More Baila, rapaza, baila
MARZO 2020 Mércores 4 de marzo ás 21:30 no Pichel Baila, rapaza, baila (Dance, Girl, Dance, Dorothy Arzner, EUA, 1940, 90′, VOSG) Mércores 11 de marzo ás 21:30 no Pichel Os zapatos vermellos (The Red Shoes, Michael Powell / Emeric Pressburger, Reino Unido, 1948, 135′, VOSG) Mércores 18 de marzo ás 21:30 no Pichel O… Read More Marzo 2020
“Se non oíches falar de Latcho Drom — un exuberante e emotivo musical xitano, filmado en CinemaScope e son estereofónico en oito países en tres continentes diferentes — non deberías sorprenderte. A pesar de que o filme paseou polo planeta o último par de anos e recolleu unha chea de entusiastas polo camiño, ten polo… Read More Boa viaxe
“Que inspirou o teu último filme? Moitas cousas, pero sobre todo preguntábame de que xeito o pasado e o presente están relacionados, como os problemas do pasado chegan a nós dun xeito alterado pero relevante, e relevante tamén en como afecta aos nosos problemas hoxe. Esa era a idea principal. Logo, buscando descubrín un interese… Read More Aferim!
“Ningún xitano pediu no inverno de 1962-63 ao director catalán Francisco Rovira-Beleta que filmase o seu musical Los Tarantos (1963), nas barracas de Montjuïc e do Somorrostro, como un medio para conservar a súa memoria visual. Non foi, por tanto, unha rodaxe consciente do documento histórico que estaba a elaborar. Era unha ficción, unha versión… Read More Os Tarantos
RROMA Desde a India aos Estados Unidos de América, até 20 millóns de persoas de etnia rroma ou xitana poboan a meirande parte dos países coas cinematografías máis extensas. Porén, desde que Méliès rodara Campamento dos Bohemios no 1896, os poucos filmes nos que aparecen parecen ter reducido a súa representación a unha serie de… Read More Febreiro 2020: RROMA
“A história do cinema experimental finês está inçada de lagoas. A prática totalidade das películas realizadas por Peter Widén estám perdidas; Erkki Kurenniemi deixou sem rematar a grande parte das suas; dos 76 minutos originais de Herra Lahtinen lähtee lipettiin (O Senhor Lahtinen despede-se à francesa), um híbrido de Nyrki Tapiovaara realizado em 1939, só… Read More Noites brancas, dias pretos. Passeio polo cinema finês
“Cando May saltou á fama co seu partenaire Mike Nichols a finais dos 50, era unha das poucas mulleres prominentes na comedia. Cando estaba dirixindo as primeiras tres das súas catro películas, era case literalmente a única directora muller traballando no sistema de estudios de Hollywood. (…) Ser unha muller cineasta en Hollywood era, como… Read More Mikey e Nicky
“Poucas carreiras na interpretación poden igualarse coa de Tanaka Kinuyo. Na excelente canteira do cinema xaponés, moi poucas como ela -na parte da súa enorme filmografía que sobreviviu, e dentro desta, a parte que traspasou as fronteiras xaponesas cos imprescindibles subtítulos- conquistaron a cámara transmitindo autenticidade e emoción, modernidade e clasicismo, ofrecendo na pantalla… Read More A señorita Ogin
“Encerrado no seu cuarto, só á noite, Gabin rememora a aventura que o levou a cometer este crime estúpido. Lembremos que a acción de Rompe o día se desenvolve en dous planos temporais: o presente e o pasado dependen fortemente un do outro. Vexamos agora como o decorado de Trauner contribúe pola súa banda non… Read More Rompe o día
XANEIRO 2020 Mércores 8 de xaneiro ás 21:30 no Pichel Rompe o día (Le jour se lève, Marcel Carné, Francia, 1939, 93′, VO) Presentada por Nuno Pico Mércores 15 de xaneiro ás 21:30 no Pichel A señorita Ogin ( お吟さま [Ogin-sama], Kinuyo Tanaka, Xapón, 1962, 101′, VOSG) Mércores 22 de xaneiro ás 21:30 no… Read More Xaneiro 2020
“A Inglaterra de Privilege (1967) é unha nación cuxas institucións perseguen desapiadadamente a ampla conformidade entre o seu pobo. Os partidos conservador e laborista, xa sen ningunha diferencia discerníbel entre eles, formaron unha coalición de goberno: unha ditadura benigna bipartidista que cre que pode manter o poder de maneira indefinida mentres os impulsos rebeldes dos… Read More Privilexio
“Os recordos de cineclube [de Claude Chabrol] comezaron nun garaxe en 1942 aos 12 anos, cunha ambigüidade similar á que caracterizou o seu traballo. Chabrol explicou que as autoridades locais obrigaron ao seu cineclube a exhibir noticiarios alemáns de propaganda, e co feito tamén de que a maioría de filmes distribuídos eran alemáns. Máis tarde,… Read More O ollo de Vichy
“O filme Camada negra, de Manuel Gutiérrez –director de Fala, mudiña [Habla, mudita, 1973]–, producida por José Luis Borau, tras ser retido polo comité censor do ex Ministerio de Información e Turismo, foi aprobado na súa totalidade grazas ao premio que recibiu no último Festival de Berlín. As razóns que se aduciron para a prohibición… Read More Camada negra
DECEMBRO 2019 O ASCENSO DO FASCISMO Mércores 4 de decembro ás 21:30 no Pichel Camada negra (Camada negra, Manuel Gutiérrez Aragón, Estado Español, 1977, 89′, VO) Mércores 11 de decembro ás 21:30 no Pichel O ollo de Vichy (L’oeil de Vichy, Claude Chabrol, Francia, 1993, 110′, VOSG) Mércores 18 de decembro ás 21:30 no Pichel… Read More Decembro 2019
“Christian Corouge converteuse nun activista laboral experimentado no corazón da chamada “folga dos O.S.”(obreiros especializados) dos EUA de comezos dos anos 80, pero seguía facendo un traballo de introspección, buscando palabras para explicar as cousas. O grupo Medvedkine de Sochaux que selou a nosa amizade é un recordo, unha experiencia emocionante e cálida e o… Read More Co sangue dos outros
“De entre tódolos documentais da realizadora, estes catro [Metal e melancolía, O amor natural, Dáme a man e O esquecemento] semellan cristalizar un xogo de forzas peculiar: son filmes que reelaboran os espazos públicos e privados das grandes cidades a través da palabra e do corpo dos personaxes. Por iso, cando se ve un documental de… Read More Metal e melancolía
“Nunca tivo un coche un aspecto tan glamuroso como o que ten na Christine de John Carpenter. O Plymouth Fury ten bordes frescos e orgánicos que semellan esculpidos pola natureza e non polo home, e a pintura vermella brillante de Christine reflicte a luxuria adolescente que inspira. Dentro do filme, os coches veñen con certa… Read More Christine
NOVEMBRO 2019 MOTOR! Nos sets de rodaxe era habitual escoitar o berro “Luces! Motor! Acción!”. Tiña que ver cos pasos previos a arrincar un plano, pero pensándoo en abstracto case podería ser unha descrición do cinema como espectáculo: luces e cores, obxectos e personaxes en movemento… Que pintan entón os motores en todo isto? En… Read More Novembro 2019: Motor!
