“Socheo é unha palabra galega que segundo a súa primeira acepción indica un momento indeterminado antes de que chegue a preamar, na fase crecente da marea (Pena, 2003, p. 293). A denominación dun espazo e tempo sen concretar que facilmente pode ser a distancia intermareal, á marxe da súa amplitude, sexa unha marea viva ou… Read More Proxecto Socheo: Patrimonio Audiovisual da Guarda e o Baixo Miño
“Restos humanos é un aclamado filme curto realizado polo psicólogo convertido en cineasta Jay Rosenblatt. En moitos dos seus traballo, Rosenblatt une liricamente documental, narrativa e técnicas de vangarda para tratar elementos da psicoloxía humana. Traballando só ou en colaboración con Jennifer Marco, Rosenblatt adopta unha aproximación minimalista e independente á práctica fílmica, caracterizada sempre… Read More Restos humanos, de Jay Rosenblatt e Kuxa Kanema, de Margarida Cardoso
A expresión “arquivo morto” […] é suxestiva para notar as imbricadas relacións entre o arquivo e a morte. O arquivo morto, nun sentido recorrente, fai referencia a un conxunto de documentos que non posúen utilidade cotiá. Trátase de informacións que amosan unha realidade pasada, que raramente sairá á luz. Dobre morte do arquivo: a súa… Read More Elena, de Petra Costa
Mércores 21 de decembro ás 21:30 no Pichel Violación(Voldtekt, Anja Breien, Noruega-Reino Unido, 1971, 96′, VOSG)
CARTA DE RAFAEL ALBERTI Bos Aires, 1 de novembro de 1945 Señora María Casares París Miña amiga: Moita ledicia e orgullo sentimos os españois desterrados por estas terras ao sabermos que é vostede hoxe unha das grandes figuras tráxicas do teatro francés. Estou informado, amais, de que o seu devezo é o de facer tamén… Read More Lembrando a María Casares
Desde o primeiro intre no que nos achegamos aos diferentes estudos sobre a parodia, percatámonos de que a terminoloxía coa que os autores a nomeaban varía a grandes liñas. Foi entendida indistintamente como un xénero, un modo, unha figura retórica, un recurso discursivo e outros termos que se xustifican mediante a súa caracterización. Por iso,… Read More En internet hai tanta cousa…
“Cando a directora Amy Heckerling visitou Criterion, inmediatamente lembrei a descrición de Hermia en Soño dunha Noite de San Xoán: “Aínda que sexa pequena, é feroz.” Posuidora dun enxeño aceirado, unha actitude franca e sen rodeos e un acento que delata a súa educación neoiorquina, Heckerling ten unha personalidade forte e inquebrantable. Nas últimas tres… Read More Nin idea, de Amy Hackerling
A xa célebre premisa de Santos Zunzunegui, pola cal «a veta máis rica, orixinal e creativa do cinema español ten que ver, concretamente, co xeito no que determinados cineastas e filmes herdan, absorben, transforman e dan nova forza a toda unha serie de formas estéticas de seu e nas que se vén expresando historicamente a… Read More Unha de feras; Unha de medo; E agora, unha de ladróns, de Eduardo García Maroto
“Věra Chytilová (1929-2014) foi a primeira muller á que se lle permitiu estudar dirección de cinema na FAMU, a Academia de Cinema de Praga (Brdečková 2014). Ela era unha dos sete estudantes, escollidos entre un cento de solicitantes, que foron admitidos na clase do director Otakar Vávra (Pawlikowski 1990); Chytilová 2009, 21; Cieslar 2003, 484-485)… Read More A moi tardía tardiña dun fauno, de Vera Chytilová
“A película de zombis con máis éxito no Xapón até o de agora é Kamera o tomeru na! (Non pares de gravar!, Ueda, 2017). Esta xoia do cinema independente xurdiu dun obradoiro cinematográfico amateur e filmouse cun presuposto reducido. Pasou de proxectarse nun pequeno teatro en Tokyo a converterse nun dos triunfos do audiovisual xaponés… Read More Non pares de gravar!, de Shinichirô Ueda
“Supoño que haberá quen se congratule, pero a min me entristece que xa non poidamos seguir agardando unha nova película de Jean-Luc Godard. Aínda que ultimamente semellaba estar, en efecto, canso, algúns no perderamos a esperanza de que tivese entre mans, agora que eran máis lentos de elaboración, un novo filme en train de se… Read More Unha sesión como as outras, de Jean-Luc Godard
Jean-Luc Godard: Que lle interesa desta proposta?Chantal Akerman: É máis ben algo relacionado con vostede que outra cousa.G: Pero podería ter sido un xornalista quen propuxera isto…A: Coido que non o tería feito, porque hai demasiados xornalistas que me fan preguntas e, polo xeral, cando é un xornalista, respondo para que vexan os meus filmes.G:… Read More Toda unha noite, de Chantal Akerman
“Malia este inequívoco deterioro, esta aparente sequidade no máis virxiliano dos cineastas… penso que se un volve ver O home de Laramie, A estrela de lata e O home do oeste seguidas, pode ser que quizais esta simplificación extrema é unha empresa e a construción dramática sistematicamente máis e máis lineal é unha busca: nese… Read More O home do oeste, de Anthony Mann
SETEMBRO 2022Mércores 7 de setembro de 2022 ás 21:30 no PichelSopa de parrulo(Duck Soup, Leo McCarey, EUA, 1933, 70′, VOSG) Mércores 14 de setembro de 2022 ás 21:30 no PichelPaisano(Paisà, Roberto Rossellini, Italia, 1946, 134′, VOSG) Mércores 21 de setembro de 2022 ás 21:30 no PichelTecnicamente así de sinxelo(Techniquement si simple, René Vautier, Francia, 1971, 11′, VOSG)A hora… Read More Setembro 2022
O “melodrama de xemelgas” foi un dos subxéneros máis intrigantes e idiosincráticos dos anos 40. Unha dose dobre de María Montez no estridente camp Technicolor de Cobra Woman; o culebrón noir de Bette Davis en A Stolen Life ou Olivia de Havilland en The Dark Mirror. Parecía que a Hollywood nada lle gustaba máis que… Read More A outra, de Roberto Gavaldón
Como se cadra sabedes, o pasado outubro recuperamos a programación presencial na Gentalha do Pichel, co aforo algo reducido pero polo demais con bastante normalidade. Aínda así, ao preparar as sesións destes meses démonos conta de que algunhas das cousas que programamos estaban dispoñibles en liña e en aberto. Pareceunos que se cadra nas vacacións… Read More Recursos para un cineclube na casa
“A historia do camp foi bastante definida por homes gays, así que quería asegurarme de que o filme, aínda que usase o camp, tiña tamén momentos verdadeiramente emocionais, que era un romance. John Waters odia as comedias románticas, pensa que son cursis. Pero hai unha certa parte de min que é cursi. Son unha rapaza… Read More Pero son unha animadora, de Jamie Babbit
“A película Lemonade Joe […] crea o seu efecto cómico primeiramente a través do feito de que ensina os patróns argumentais dos westerns dun xeito concentrado: a constelación habitual de personaxes, as situacións típicas e organizacións de escenas (un forasteiro chegando para axudar á lei e ao orde, un xogador de póker que fai trampas,… Read More Lemonade Joe, ou a ópera equina, de Oldřich Lipský
“Os artigos de Meaghan Morris habitualmente citados “Fate and the Family Sedan” (1989) e “White Panic or Mad Max and the Sublime” (1998) ofrecen claramente os cimentos para […] calquera discusión sobre a automobilidade, raza e goberno en Australia. Morris argumenta que o coche é particularmente importante na retórica dos filmes australianos de acción dos… Read More Autocine sen saída, de Brian Trenchard-Smith
“O cinema e a realidade, a pesar de estar contrapostos, non forman dous bloques compactos e impenetrables. Empezando polo cinema: en Belísima a nosa idea do cine é expresada sobre todo a través da idea que Maddalena ten del, desde o seu rol de espectadora que acude regularmente ás salas, que le novelizacións dos filmes… Read More Belísima, de Luchino Visconti
Cineclube de Compostela 