O “melodrama de xemelgas” foi un dos subxéneros máis intrigantes e idiosincráticos dos anos 40. Unha dose dobre de María Montez no estridente camp Technicolor de Cobra Woman; o culebrón noir de Bette Davis en A Stolen Life ou Olivia de Havilland en The Dark Mirror. Parecía que a Hollywood nada lle gustaba máis que… Read More A outra, de Roberto Gavaldón
Como se cadra sabedes, o pasado outubro recuperamos a programación presencial na Gentalha do Pichel, co aforo algo reducido pero polo demais con bastante normalidade. Aínda así, ao preparar as sesións destes meses démonos conta de que algunhas das cousas que programamos estaban dispoñibles en liña e en aberto. Pareceunos que se cadra nas vacacións… Read More Recursos para un cineclube na casa
“A historia do camp foi bastante definida por homes gays, así que quería asegurarme de que o filme, aínda que usase o camp, tiña tamén momentos verdadeiramente emocionais, que era un romance. John Waters odia as comedias románticas, pensa que son cursis. Pero hai unha certa parte de min que é cursi. Son unha rapaza… Read More Pero son unha animadora, de Jamie Babbit
“A película Lemonade Joe […] crea o seu efecto cómico primeiramente a través do feito de que ensina os patróns argumentais dos westerns dun xeito concentrado: a constelación habitual de personaxes, as situacións típicas e organizacións de escenas (un forasteiro chegando para axudar á lei e ao orde, un xogador de póker que fai trampas,… Read More Lemonade Joe, ou a ópera equina, de Oldřich Lipský
“Os artigos de Meaghan Morris habitualmente citados “Fate and the Family Sedan” (1989) e “White Panic or Mad Max and the Sublime” (1998) ofrecen claramente os cimentos para […] calquera discusión sobre a automobilidade, raza e goberno en Australia. Morris argumenta que o coche é particularmente importante na retórica dos filmes australianos de acción dos… Read More Autocine sen saída, de Brian Trenchard-Smith
“O cinema e a realidade, a pesar de estar contrapostos, non forman dous bloques compactos e impenetrables. Empezando polo cinema: en Belísima a nosa idea do cine é expresada sobre todo a través da idea que Maddalena ten del, desde o seu rol de espectadora que acude regularmente ás salas, que le novelizacións dos filmes… Read More Belísima, de Luchino Visconti
“(…) O lamento da emperatriz revélase coma un soño. O filme eríxese na súa totalidade como unha sucesión de imaxes breves, con protagonistas que cambian e que contan pequenas historias aparentemente incomprensibles, postas núa secuencia de acordo a uns criterios irracionais e artellados a través dunha montaxe fragmentaria de maneira brusca e improvisada. O volume… Read More O lamento da emperatriz, de Pina Bausch
Presentación: https://www.instagram.com/cineclubedecompostela/live “Os limites da mina linguage som os limites do meu mundo”. (Wittgenstein) Limites é umha olhada anti-especista ao mundo animal nom humano. O mundo animal devolve a mirada. Os limites do enquadre e a duraçom luitam contra a metonimizaçom da image. O animal deixa de ser “gato” (símbolo, metonímia) para voltar-se ser senciente.… Read More 🐱Cineclube na casa #12: Limites
“Traballar co feminismo Non somos traballadoras culturais apolíticas: traballamos a favor dunha política cultural feminista, polo que de ningunha maneira somos neutrais ideoloxicamente. As nosas historias parten dunhas subxectividades que habitan este mundo como mulleres: constrúense sobre as nosas experiencias violentas, sobre a nosa dor e o noso sufrimento; pero non só, tamén son historias… Read More Cineclube na casa #11: Monstras
“A maioría da xente do Oeste non tiña moito interese na RDA, e por que ían tela? A RDA, Polonia, Rusia… para moitos eran unha única cousa”, di Barbara Langerwisch, unha profesora retirada de Berlín Leste, sobre a década que seguiu a caída do Muro e o colapso do país no que vivira os primeiros… Read More 📦 Cineclube na casa #10: Open Memory Box. Filmes domésticos da RDA
“O realmente atractivo desa época, en particular vendo o caso arxentino, é que non dista demasiado do que sería unha produción de carácter independente ou experimental, nomenclaturas que son utilizadas hoxe en día, pero non daquela. Eran persoas moi apaixonadas que atoparan algo na imaxe en movemento que lles parecía superador da fotografía, e que… Read More 🎞 Cineclube na casa #9: Nitrato argentino
Mércores 21 de abril ás 21:30 no Instagram do Cineclube de CompostelaNitrato argentinoCoa presenza de Carolina Cappa Mércores 28 de abril ás 21:30 no Instagram do Cineclube de CompostelaOpen Memory Box: filmes domésticos da RDACoa presenza de Laura Reboredo Raposo
Mércores 24 de marzo ás 21:30 no Instagram do Cineclube de CompostelaProximamente: trailers que nos arrastraron ao cinema Mércores 31 de marzo ás 21:30 no Instagram do Cineclube de CompostelaSpoteando o horizonte: propaganda e comunicación política
“Resumindo todas estas deficiencias no concepto de aura, poderíase dicir o seguinte: na época da reprodución técnica da obra de arte, o que se agosta é a aura desta. O proceso é sintomático; a súa significación sinálase por riba do ámbito artístico conforme a unha formulación xeral: a técnica reprodutiva racha o fío entre a… Read More 🏠 Cineclube na casa #2: O filme infinito
“Case todos os directores que traballaron no primeiro medio século da historia do cinema perderon polo menos un filme polos avatares do destino. Estes traballos perdidos lémbranme as pantasmas. Resulta sinxelo equiparar estes filmes perdidos hai moito, que existen de maneira forense só na forma dunhas poucas fotos de produción e algúns números antigos de… Read More 🏠 Cineclube na casa #1: Sesións de espiritismo + Astronauta
COMO FUNCIONA O CINECLUBE EN LIÑA?No tempo no que o Cineclube de Compostela leve a cabo a súa programación a distancia, o esquema para as sesións será o seguinte: 1. Presentación en liña a través dun directo na canle de Instagram do Cineclube.2. Visionado das obras, que serán pezas dispoñibles en liña e en aberto… Read More Decembro 2020
“Cineclube de Compostela” parece un nome que se define por si mesmo: debe ser un clube no que se pon cine en Compostela. Pero mirando polo miúdo igual non é exactamente así, por varios motivos. O primeiro, que o Cineclube tamén puxo cine en París, Palas de Rei, Monterroso, Carral, Salvaterra de Miño, Barcelona, A… Read More Que facemos co Cineclube de Compostela?
“Ser xitano estabelece dous puntos de referencia para un estudo das presenzas xitanas e roma neste longo século de infamia. O filme de Peter e Zsóka Nestler marca desde un principio un fito na historia visual do xenocidio xitano. Pola atención prestada ás testemuñas (a súa inmediatez, o seu ritmo, o seu alento), os cineastas… Read More Ser xitano
“Tampouco descubrimos nada novo, e é algo recoñecido polo propio Ibáñez Serrador, que a construción da meirande parte dos episodios das Historias para non durmir dos anos sesenta (non é o caso de O televisor), con Ibáñez Serrador presentando cada episodio ao comezo do mesmo, en ocasións facendo gala dun humor desengraxante, estaba directamente inspirada nas presentacións de… Read More Historias para non durmir
“Como é o cine que fai Alberte Pagán? Eu fago cine experimental. Pretendo que o meu público sexa consciente da forma e por tanto da función da linguaxe na transmisión dos contidos. Se a unha directora de comedias se lle pregunta que pretende co seu cinema, unha resposta obvia sería “facer rir”. A min téñenme… Read More Filmes de Alberte Pagán (2017-2018)
Cineclube de Compostela 