“Ningún xitano pediu no inverno de 1962-63 ao director catalán Francisco Rovira-Beleta que filmase o seu musical Los Tarantos (1963), nas barracas de Montjuïc e do Somorrostro, como un medio para conservar a súa memoria visual. Non foi, por tanto, unha rodaxe consciente do documento histórico que estaba a elaborar. Era unha ficción, unha versión… Read More Os Tarantos

“Cando May saltou á fama co seu partenaire Mike Nichols a finais dos 50, era unha das poucas mulleres prominentes na comedia. Cando estaba dirixindo as primeiras tres das súas catro películas, era case literalmente a única directora muller traballando no sistema de estudios de Hollywood. (…) Ser unha muller cineasta en Hollywood era, como… Read More Mikey e Nicky

  “Poucas carreiras na interpretación poden igualarse coa de Tanaka Kinuyo. Na excelente canteira do cinema xaponés, moi poucas como ela -na parte da súa enorme filmografía que sobreviviu, e dentro desta, a parte que traspasou as fronteiras xaponesas cos imprescindibles subtítulos- conquistaron a cámara transmitindo autenticidade e emoción, modernidade e clasicismo, ofrecendo na pantalla… Read More A señorita Ogin

“Os recordos de cineclube [de Claude Chabrol] comezaron nun garaxe en 1942 aos 12 anos, cunha ambigüidade similar á que caracterizou o seu traballo. Chabrol explicou que as autoridades locais obrigaron ao seu cineclube a exhibir noticiarios alemáns de propaganda, e co feito tamén de que a maioría de filmes distribuídos eran alemáns. Máis tarde,… Read More O ollo de Vichy

“O filme Camada negra, de Manuel Gutiérrez –director de Fala, mudiña [Habla, mudita, 1973]–, producida por José Luis Borau, tras ser retido polo comité censor do ex Ministerio de Información e Turismo, foi aprobado na súa totalidade grazas ao premio que recibiu no último Festival de Berlín. As razóns que se aduciron para a prohibición… Read More Camada negra

“De entre tódolos documentais da realizadora, estes catro [Metal e melancolía, O amor natural, Dáme a man e O esquecemento] semellan cristalizar un xogo de forzas peculiar: son filmes que reelaboran os espazos públicos e privados das grandes cidades a través da palabra e do corpo dos personaxes. Por iso, cando se ve un documental de… Read More Metal e melancolía

  Lanzado pola 20th Century Fox en 1971, este filme transformouse en obxecto de culto e homenaxe constante nos últimos 20 anos. Dende discos e vídeos de bandas como Guns N’ Roses, Primal Scream ou Audioslave, ata a Death Proof de Quentin Tarantino; Punto de fuga álzase, aparentemente, como un forte polo de referencia para… Read More Punto de fuga

“A miña cidade segue coa vida de sempre, abandonou o seu fillo desaparecido (…) Non teme que lles ocorra o mesmo aos seus próximos.” Así remataba Juan, como se nada tivese sucedido, o documental que Carlos Echeverría filmou no profundo sur hai trinta anos. A mesma película foi abandonada durante anos: contemporánea das leis de… Read More Juan, como se nada tivese sucedido

Polas similitudes estéticas e temáticas, así como pola súa intención crítica e reflexiva, os dous primeiros filmes de Fernando Solanas tralo seu exilio francés, Tangos, el Exilio de Gardel (1985) e Sur (1988), poden considerarse dun xeito unitario. Ambos combinan humor, música e drama, articulan o rexistro costumista co do realismo máxico, transcorren entre 1976… Read More Sur, de Fernando E. Solanas