Nesa altura, tiña un traballo polo día. Sempre tiven traballos peculiares e desta volta estaba traballando como acomodadora dun cine porno, o que non era algo moi habitual daquela. Traballaba con Ingrid Bourgoin, que é a protagonista de Simone Barbès, e esa rapaza abriu un mundo novo para min. Era unha persoa moi dominante: unha… Read More Simone Barbès ou a virtude, de Marie-Claude Treilhou
Se só coñeces a Takashi Miike polo seu filme de terror a lume lento, Audition, pode que che sorprenda a versatilidade do resto da súa obra. Iso non quere dicir que non haxa escenas de ultraviolencia gráfica no resto dos seus filmes como para rivalizar coa tan discutida escena de tortura en Audition. Ichi the… Read More A felicidade dos Katakuris, de Takashi Miike
“Moitos probabelmente etiquetarían Os ilusos (Tewfik Saleh, 1972) como un filme “sobre Palestina”. Pero, collido por este director exipcio dunha historia do asasinado escritor palestino Ghassán Kanafani e producido por Siria, o filme coloca os seus elementos un contra outro desafiando calquera etiqueta. Internándose no espazo, a cámara leva tres homes cara a un Eldorado… Read More Os ilusos, de Tewfik Saleh
A NATUREZA E OS HOMESGalicia é un país montañoso de profundos releves, en cuxos montes, vales, prados e bosques se atopan todas as tonalidades do verde. Esta exuberancia perenne e harmónica da Natureza influíu historicamente na personalidade dos seus habitantes, os galegos, tanto como os setecentos quilómetros de ondulada costa que dá ao Océano Atlántico.… Read More A city where everything is possible. Selección de pezas sobre o turismo
P: Cando a xente fala da política en Vella alegría tenden falar sobre as emisións radiofónicas de esquerdas que os personaxes escoitan no automóbil. Pero pensas que a estética do teu filme, o minimalismo do seu deseño e execución, ou o feito de que sexa unha sinxela representación de dous homes, son igualmente “políticos” no… Read More Vella alegría, de Kelly Reichardt
MAIO 2022OUTRO LUGAR Mércores 4 de maio ás 21:30 no PichelVella alegría(Old Joy, Kelly Reichardt, EUA, 2006, 76′, VOSG) Mércores 11 de maio ás 21:30 no PichelA city where everything is possible: Selección de pezas sobre o turismoPresentada por Mercedes Porto e Mª José García, guías de turismo Mércores 18 de maio ás 21:30 no… Read More 🛤 Maio 2022: Outro lugar
Nunha entrada do seu diario datada o 3 de xullo de 1975, catro anos antes de que se completara Stalker e mentres aínda loitaba para que O espello tivera unha estrea en condicións, Tarkovski pregúntase: «Como madura un proxecto? É obviamente un proceso moi misterioso e imperceptíbel. Continúa independentemente de nós, no subconsciente, cristalizando nas… Read More Stalker, de Andréi Tarkovski
Ás nove e media da noite dun sábado de setembro en 1984, a BBC emitiu unha das obras máis sorprendentes feitas xamais. Fíos mostrou no televisor o devastador efecto dun ataque nuclear sobre a cidade e as consecuencias do que lle podería pasar á xente común. Ese mesmo mes Nicholas Booth ía comezar o último… Read More Fíos, de Mick Jackson
“Ao ofrecer un decorado local como escenario posíbel para unha crise internacional, a película A hora incógnita exemplifica o trazo máis importante do cinema apocalíptico español: a dialéctica entre o nacional e o transnacional. A natureza única deste filme dentro da produción cómica de Mariano Ozores explica por que foi maioritariamente ignorado polos críticos, malia á calidade do… Read More A hora incógnita, de Mariano Ozores
ABRIL 2022 Mércores 6 de abril ás 21:30 no PichelA hora incógnita(La hora incógnita, Mariano Ozores, Estado Español, 1964, 100′, VO) Mércores 20 de abril ás 21:30 no PichelFíos(Threads, Mick Jackson, Reino Unido-Australia-EUA, 1984, 110′, VOSG) Mércores 27 de abril ás 21:30 no PichelStalker(Сталкер, Andréi Tarkovski, Unión Soviética, 1979, 163′, VOSG)
Trazas é o nome da sección que vimos programando para a Mostra Internacional de Cinema Etnográfico do Museo do Pobo Galego desde hai uns anos. Nesta ocasión colaboramos co artista visual Vicente Vázquez para seleccionar as pezas de Trazas, que complementan o tema xeral da MICE este ano: o traballo. Desde os seus primeiros momentos,… Read More Traballos invisíbeis – Trazas na 17ª Mostra Internacional de Cinema Etnográfico
Cinco ensaios aforísticos sobre a pintura de naturezas mortas na Holanda do século XVII, de arredor de tres minutos cada un, serven de parénteses para catro secuencias documentais de fotógrafos creando naturezas mortas modernas para publicidades de revistas. Estes dous niveis, a pesar de estar definidos por opostos (estatismo/movemento, contar/amosar) están vinculados por motivos e… Read More Natureza morta, de Harun Farocki
[…] Os teus primeiros filmes foron realizados dun xeito realista máis tradicional, pero desde O Mundo empregaches elementos fantásticos. Como mudou o teu compromiso co realismo? Penso que o surrealismo forma unha parte crucial da realidade chinesa. Durante os últimos dez anos ou así China experimentou a clase de cambios que se poden dar nun espazo de… Read More Natureza morta, de Jia Zhangke
“Se tivésemos que imaxinar unha influencia para Shahid Saless, a psicoanálise do mundo cotián de Chékhov sería quizais o principal factor. […] Pero non só. Creo tamén que cando Shahid Saless concibiu Natureza morta tiña en mente a e dialogaba con Paul Cézanne, cuxa “Natureza morta con froiteiro” (1879-82), cos seus contornos deliberados e as… Read More Natureza morta, de Sohrab Shahid-Saless
MARZO 2022 Mércores 2 de marzo ás 21:30 no PichelNatureza morta(Natureza morta, Susana de Sousa Dias, Portugal-Francia, 2005, 72′, VOSG) Mércores 9 de marzo ás 21:30 no PichelNatureza morta(طبیعت بیجان [Tabiate bijan], Sohrab Shahid-Saless, Irán, 1974, 93′, VOSG) Mércores 16 de marzo ás 21:30 no PichelNatureza morta(三峡好人 [Sānxiá hǎorén], Jia Zhangke, China-Hong Kong, 2006, 111′,… Read More Marzo 2022: Natureza morta
Natureza morta pretende amosar a vida no réxime ditatorial portugués rastrexando as pegadas que son comúns a case todas as ditaduras: un sistema de control social, un modelo político que determina o pasado e o futuro en función á ideoloxía, a centralidade da figura do ditador, etc. A idea era facela utilizando só imaxes de… Read More Natureza morta, de Susana de Sousa Dias
“A creación de Mário Peixoto caracterízase por procedementos de xeración de imaxes, que se procesan mediante movementos circulares de avance e retroceso, recuperando o que marchou para avanzar nunha nova reconstrución, a partir dos residuos do que queda. Esta poética da reconstrución está guiada polo proceso de apertura e peche dun círculo poético, para que… Read More Límite, de Mário Peixoto
[O] machismo unha sófreo en América Latina desde que nace. Para O home cando é home eu presentara varias veces o proxecto á televisión alemá, e esta rexeitábao, dicían que non… Até que ao final cando presentei o proxecto dixéronme: “Si, mire… — díxome— como vostede era a muller de Raúl pensamos que quería facer cinema só porque… Read More O home cando é home, de Valeria Sarmiento
O “melodrama de xemelgas” foi un dos subxéneros máis intrigantes e idiosincráticos dos anos 40. Unha dose dobre de María Montez no estridente camp Technicolor de Cobra Woman; o culebrón noir de Bette Davis en A Stolen Life ou Olivia de Havilland en The Dark Mirror. Parecía que a Hollywood nada lle gustaba máis que… Read More A outra, de Roberto Gavaldón
Prometeo Deportado fai unha aposta arriscada cando decide inserirse nunha tradición, e a falta dunha tradición cinematográfica ecuatoriana, opta por unha latinoamericana: o realismo máxico. Unha decisión problemática posto que, se no seu momento foi central, é unha estética que se enfronta ás tendencias máis minimalistas do século XXI. Pero Mieles distánciase aínda máis das… Read More Prometeo deportado, de Fernando Mieles
Cineclube de Compostela 